Koffie tentje 'De Boon'

Orgineel eh.
Klein, knus, gezellig.

Maxwell haalde zijn schouders op. "Goed richtingsgevoel, denk ik," zei hij grinnikend. Zij hoefde niet te weten dat hij de plattengrond uit zijn hoofd geleerd had. Hij hield de deur van De Boon voor Elyse open, en de heerlijke geur van koffie, caramel en chocola kwam naar buiten walmen.

"Huh maar-" Elyse werd overwelmt door allerlei zoete geuren toen ze het tentje binnenstapte, iets waar ze eigenlijk niet eens rekening mee had gehouden. Oh god.
Een beetje ongemakkelijk ging ze aan een van de tafeltjes zitten en wachtte ze tot Maxwell ook kwam. Ze zou wel.. koffie ofzo pakken?

Max schoof bij haar aan. Direct kwam er een bediende aan, lief glimlachend. Max glimlachte beleefd terug. "Hebben jullie caramel cream?" vroeg hij, en hij keek het meisje aan. Die knikte en schreef het op. Daarna keek ze richting Elyse, net zo vragend als Max. Max was benieuwd wat haar favoriete smaak was.

Elyse veegde wat ongemakkelijk haar haren achter haar oren en durfde noch Maxwell, noch de bediende echt aan te kijken. "Ik eh neem eh.." Ze kuchte een keer. "Koffie?"
De bediende knikte, noteerde het en draaide zich weer om.
Ze lustte niet eens koffie? Ze zou het wel laten staan na een paar slokken, zeggen dat ze vol zat ofzo..

Max keek haar schattend aan. "Is je favoriete koffie soort.. koffie? Gewoon, kale koffie, zonder lekker smaakje er aan?" Hij keek op de menu kaart die op de tafel afgedrukt was. Er waren zoveel lekkere smaken, waarom koos ze voor koffie dat je thuis ook kon maken?!

"Is daar iets mis mee dan?" schoot Elyse gelijk in de verdediging. Hallo? Alsof ze koffie niet lekker kon vinden? Misschien vond ze koffie wel heel lekker ja. Ja, misschien deed ze dat wel. Dat wist Maxwell niet.
"Ik heb gewoon zin in koffie."
.. Not.

"Oh, nee hoor. Ik vroeg het me gewoon af." Ondertussen werden hun kopjes op tafel gezet, en Maxwell bedankte de bediende doormiddel van een knikje. Daarna viel hij zijn kopje koffie caramel cream aan. Een melksnor bleef boven zijn lip staan, maar hij had het zelf niet door.

Hmm.. Elyse wilde net een.. poging tot van haar koffie drinken, toen ze de melksnor zag van Maxwell en in de lach schoot. "Staat je goed, een snor, moet je vaker doen."
Eigenlijk had ze er al gelijk spijt van dat ze dat gezegd had, het was leuker geweest als hij hem gehouden had zonder het door te hebben. En hierdoor kon ze het koffiedrinken uitstellen!

Gelijk kleurde Max' nek rood, en het schaamrood kwam tot aan zijn wangen. "Oh nee he," mompelde hij, terwijl hij snel met de rug van zijn hand over zijn bovenlip wreef. Onwennig bleef hij in zijn koffie staren, bang om Elyse aan te kijken.

Hoewel Elyse eigenlijk niet wilde lachen, was het moeilijk haar lachen in te houden nu Maxwell zelfs rood kleurde en zichzelf geen houding meer wist te geven. Het was zelfs best.. schattig? Ofzo..
"Stond je goed hoor," grijnsde ze nog maar eens.

Max keek op, en glimlachte. "Dankje, ik zal het onthouden als ik ouder word en geen zin meer heb om alles netjes weg te scheren." Toen hij weer 'blank' was, dronk hij zijn koffie verder op - deze keer een heel stuk voorzichtiger dan daarnet. "Vind je dit een leuk tentje?"

Automatisch keek Elyse even om zich heen na de vraag van Maxwell, maar knikte uiteindelijk toch. "Jawel hoor," antwoordde ze, blij dat ze nog even niet van die vieze koffie hoefde te drinken. Gadverdamme, hoe hielden mensen dat in godsnaam ooit binnen? Het was toch hartstikke smerig.

Max knikte fronsend even. Ze had nog niet van haar koffie gedronken, straks werd het koud! "Zeg, als je ijskoffie wou, had je dat ook gewoon kunnen bestellen," grapte hij. Hij keek even om zich heen. "Wat is je favoriete seizoen?"

"Zo snel wordt het heus niet koud hoor," antwoordde Elyse meteen. Heee, dat was best een goed plan. Ze kon het gewoon laten koud worden? Dan zei ze daarna wel dat ze het nu niet meer lekker vond! Topplan!
"Ik vind alle seizoenen leuk," beantwoordde ze vervolgens zijn vraag. "Jouwe?"

"Ik stel de vragen," herrinerde hij haar. "Heb je huisdieren? En beantwoord mijn vragen over je oude school nou eens: Was het streng? Had je veel vrienden? Was je rebels of een goeie student?" Hij glimlachte vlug naar haar.

"Nee en ik wil niet over mijn oude school praten," antwoordde Elyse koppig. Vreselijke school dat het was. Ze was blij dat ze daar in ieder geval niet meer heen moest.
"En ik wil ook niet wachten tot morgen. Hoe was jouw school?"

"Hmm, ik neem aan dat het een rotte school was?" Max keek haar aan, en glimlachte geheimzinnig toen ze hem een vraag wou stellen. "Ik maak hier uit op dat je heel ongeduldig bent, of je wilt mij gewoon verschrikkelijk graag leren kennen." Max merkte dat hij het leuk vond om haar een beetje te plagen. Eng.

"Dit is gewoon geen eerlijk spel!" pruilde Elyse. Op zijn opmerking over haar school ging ze verder maar niet in. "Als jij mij vragen mag stellen mag ik jou heus ook wel vragen stellen hoor."
Mooi. De koffie was ondertussen wel koud.

"Ik wist niet dat we een spel speelden," zei Max lachend. "Maar okay. Morgen mag jij de dobbelstenen rollen." Max grinnikte en dronk toen zijn beker leeg. Het was lekker warm in de Boon. "Oke, we doen het zo. Jij mag nu, maar dan mag ik morgen ochtend weer, en dan mag jij de middag weer. En 's avonds mogen we allebei?" Hij vond het wel een goeie deal.

"We kunnen toch ook gewoon vragen stellen als we daar behoefte aan hebben.."
Waarom moest daar nu weer zo'n vreemde regeling voor zijn? Dat had toch totaal geen zin? Je schoot er echt niks mee op hoor, zo leuk was het niet. Maxwell antwoordde niet eens op haar vragen!

Max knikte. "Ja, maar ik denk dat jij graag antwoord wil. En ik antwoord alleen als jij mee doet met deze prachtige regeling." Eigenlijk wist hij niet waarom hij het per se zo wou doen. Misschien wou hij vastleggen dat ze morgen weer samen zouden rondhangen... nah.

"Nou en misschien antwoord ik wel alleen als jij die stomme regeling achterwege laat," ging Elyse op haar beurt weer door. Het sloeg toch ook nergens op? Je kon toch beter vragen stellen wanneer je daar behoefte aan had...

"Hoe heb ik dan de zekerheid dat je me morgen niet negeert?" Maxwell kon zich zelf wel voor zijn kop slaan. Waarom zei hij dit hard op?! Zijn hals begon alweer rood te worden, maar met wat moeite wist hij het onder controle te houden.

"Heb je niet," antwoordde Elyse die een grijns probeerde te onderdrukken, maar toch nog faalde. "Je zult me maar gewoon moeten vertrouwen, hmm?"
Dat was toch niet zo moeilijk!