Het grasveld

Says enough~


Op de een of andere manier was Elyse al om 6 uur vanmorgen wakker geworden, iets wat haar vreselijk irriteerde en dat was te merken. Met een chagerijnig gezicht liet ze zichzelf tegen een boom aanzakken en ritste haar jas nog wat meer omhoog. Waarom ze in godsnaam al om half 8 buiten zat wist ze niet. Het was koud, vochtig en koud. En ze kon al niet tegen kou, zeker niet nu. Bah.

Maxwell had geprobeerd om zo vroeg mogelijk de studio in te gaan, maar een of andere randebiel had de deur op slot gedaan. Nu was hij klaar wakker en al aangekleed, dus had hij besloten om naar het grasveld te gaan. Hij had zijn iPod mee en zijn muziek schrift, waar hij verschillende stukken in had geschreven. Hij zag een meisje en knikte naar haar. Zou zij ook geprobeerd hebben om een studio in te komen? Maxwell ging op een van de bankjes zitten en zette zijn iPod aan, waarna hij het ritme en de melodie ontfutselde en de noten in zijn schrift zette.

Elyse keek even op naar een jongen die opeens ook aan was komen lopen, maar richtte zich als snel weer op de grassprietjes rondom haar heen, die ze een voor een er uit aan het trekken was. Het had op de een of andere manier wel een rustgevend effect, iets wat ze goed gebruiken kon zo vroeg. Welke idioot werd er dan ook om 6 uur 's morgens wakker, dat sloeg echt nergens op. En waarom zat die ándere idioot hier al om half 8?!?!

Max keek even bedenkelijk naar het meisje. Ze zat best ver weg, ze zou zijn muziek vast niet horen. Hij sloot zijn iPod aan op zijn boxjes en zette hem redelijk zacht. Hij zette een van zijn eigen composities er op en luisterde met een diepe frons in zijn hoofd. Wat zou hij hier aan kunnen verbeteren? Al snel ging hij helemaal op in zijn muziek en draaide hij, zonder er bij na te denken, de volume knop harder. Totaal in zijn muziek opgenomen schreef Max alle minpuntjes op.

Oke, waar kwam opeens..- Zonder dat ze er verder over nadenken kon viel Elyse' blik op de jongen verderop. Het was verdorie half 8 's morgens en hij zette al muziek op?! Het was misschien niet hard maar-
..
Nu ging hij toch echt wel te ver. Chagerijnig stond het meisje op, liep richting de jongen en drukte het knopje van de muziek uit.
"Thank you very much," vertelde ze de jongen met een verschrikkelijk neppe glimlach. Grrr, als er iets was dat haar irriteerde..

Max keek verward op. "Hey!" hij keek beteuterd naar zijn muziek. Hij was nog maar halverwege. "Zo hard stond hij toch niet?" Hij keek voorzichtig omhoog naar het meisje. Hij keek weer naar zijn schrift, en fronsde. De laatste aantekening was nog maar voor de helft geschreven! "Mag ik het niet even afmaken?"

Elyse' mond viel bijna open van verontwaardiging toen de jongen ook nog vroeg of hij niet even verder mocht gaan. Eh, nee?
"Wat is er nu weer mis met oordopjes? Je hebt ze daar liggen en dan nog moet het hele grasveld "meegenieten" met jouw "muziek"?" vroeg ze nogal geïrriteerd. Dat er op haar na niemand was, dat kon haar op dit moment niks schelen. Hij gedroeg zich maar.
"En anders ga je maar binnen zitten," ging ze verder, haar ogen rollend. Zij ging hier toch ook niet even heel hard staan roepen, gillen, springen, dansen, krijsen, whatever?

"Niets," piepte Max. Hallo, hij was hier niet om ruzie te maken!? Hij schraapte snel zijn keel. "Ik vind het gewoon fijner om MIJN muziek openlijk te horen. Dan kan ik weten wat ik moet verbeteren." Hij legde de nadruk op mijn omdat hij heus haar sarcasme wel gehoord had bij het woord muziek. Ze mocht best weten dat ze hem diep beledigd had. "De studio's zijn nog niet open," legde Max uit, die aardig probeerde te zijn. "Als jij een sleutel kan vinden van de studio, dan ga ik hier weg."

Oh, ze had hem beledigd? "Helaas, ben jij niet de enige persoon hier, hmm?" vroeg Else met opnieuw een ontzettend neppe glimlach erachteraan geplakt.
"Luister, ik ga geen sleutel voor je zoeken, dat moet je zelf maar doen. Maar je gaat hier ook niet je muziek over het hele grasveld lopen afspelen want. dat. irriteert. enorm."
Ohhh bah, hij hoefde heus niet opeens te doen alsof hij niks misdaan had hoor, pff.

"Nee, helaas is er een wijf dat hier de hele boel bij elkaar schreeuwt omdat iemand even bezig was met zijn hobby. Denk je een keer je rust te kunnen pakken," zei hij spottend. Ze kon hem toch ook gewoon netjes VRAGEN of hij zijn muziek uit wou zetten? Was ze niet opgevoed? Had ze geen manieren? "Als het jou zo irriteert dan ga jij maar weg." Max baalde enorm dat hij zo lullig deed, maar ze had zijn ego beschadigt.

Zij schreeuwde? Ze schreeuwde helemaal niet joh, waar kwam dat opeens vandaan?
"Je kon ook gewoon eerst vragen of je je muziek zo hard mocht zetten?" kaatste Elyse terug op de opmerking van de jongen. Ja hoor, nu was het opeens háár schuld?
"Sorry hoor, maar ik zat hier eerder. Had ik die "muziek"-" begin ze nog maar een keer op dezelfde manier. "- gehoord, dan was ik überhaupt nooit gekomen."
Pff, de arrogantie.

"Jij kon ook gewoon netjes vragen of ik hem zachter of uit wou zetten in plaats van zo mijn spullen te zitten. Ik kom toch ook niet aan dingen die belangerijk voor jou zijn?" mopperde hij. "Ik snap sowieso niet dat je zo vroeg hier zit. Ik heb een reden, de studio's zijn dicht en ik kan in mijn kamer geen muziek maken."

"Ik irriteer je dan ook niet met "spullen die belangrijk voor me zijn," kaatste Elyse terug. "En sinds wanneer heb ik een reden nodig om hier te zitten? Volgensmij is dit nog altijd openbaar gebied, niet dan? Je kunt ook gewoon die oordopjes in doen, daar zíjn ze voor." Aarrrgh, het irriteerde haar zo dit en dan vooral zo vroeg en amkfdj.

"Dat had je dan toch kunnen vrágen! Dat heet sociaal verantwoord zijn. Je kon gewoon mijn schouder aan tikken, netjes vragen of ik misschien mijn oortjes in had kunnen doen omdat je last hebt van het geluid op deze prachtige ochtend. Dan had ik sorry gezegd en oortjes ingedaan. Ik hou niet van onaardige, asociale mensen, dus volg ik hun bevelen niet op," eindigde hij zijn toespraak. Hij sloeg de bladzijde van zijn schrift om en begon met wat noten op te schrijven.

Pardon? Elyse' mond viel dit keer echt open van verontwaardiging. Waar slóeg dit op? Hij was hier degene die asociaal was met zijn muziek, niet zij. Over asociaal gedrag gesproken.
"Als jíj nu eens gewoon had gevráágd of je muziek mocht aanzetten was dit probleem er helemaal niet geweest, hmm?" Geïrriteerd sloeg Elyse haar armen over elkaar. Wat een idioot.

Max rolde overdreven met zijn ogen. "Sorry, nou goed? Ik dacht dat ik hem best zacht had staan. Neemt nog steeds niet weg dat jij ook beleefder had mogen zijn. Heb jij altijd last van zo'n ochtend humeur?" Kwaad stond hij op ruimde zijn spullen op. "Ik zal wel weer de verstandigste zijn," zei hij dramatisch. Hij rolde zijn oortjes zorgvuldig op en sloot zijn iPod weer aan op zijn boxjes. Die zette hij aan en grijnsde uitdagend naar het meisje dat nu een stukje kleiner was dan hem. Toen draaide hij zijn rug naar haar toe en liep terug richting de school.

De jongen liep weg, een verbijsterde Elyse achterlatend. Wat een arrogante.. Kwaad schopte ze een steen achter hem aan en liet zich daarna met een plof op het nu vrije bankje vallen.
Als die hele school vol zat met dit soort types dan.. bah.

Damon was altijd al een ochtendmens geweest. Hij vond het zonde dat mensen tot in de middag sliepen en zo de helft van hun dag weggooiden. Daarom liep hij met zijn tekenblok en zijn potloden rond op het schoolterrein. Hij opende een grote deur en kwam in een soort tuin terecht. Het was klassiek en eenvoudig. Het sprak Damon wel aan. Hij wandelde wat verder en zocht een goed plekje om te tekenen. Hij had een compleet beeld in zijn hoofd dat hij wou uit tekenen. Hij zag maar 1 meisje op het grasveld dat ook al wakker was, Damon glimlachtte beleefd naar haar, wandelde eventjes verder en plofte toen neer in het gras. Hij nam zijn tekenblok en begon te schetsen.